Բարև Ձեզ, հարգելի պարոն դեսպան,

Ձեզ գրում է երիտասարդ, որը 1988թ. Շատ փոքր երեխա էր:

Նամակս նաև հանձնարարական է ծնողներիցս, մեր ազգ ու բարեկամից, մեր հարևաններից: Ուզում եմ անկեղծ շնորհակալություն հայտնել ձեր փրկարարներին, որոնք ոչ միայն փլատակներից էին մարդ փրկում, այլև օգնում էին վերականգնել ավերվածը: Այն ժամանակ ես շատ բան չէի հասկանում, բայց հիշում եմ վրանի տակ ծվարած մեր ընտանիքի ողջ մնացածների ընթրիքի ժամանակ պապիս խոսքը. «Աստված պահապան լինի էս փրկարարներին, էս զուլումը չպատահի նրանց»: Այն ժամանակ մենք չենք ունեցել սեփական փրկարարներ, փառք Աստծո, այսօր ունենք և լավ փրկարարներ, և հզոր ԱԻՆ, փրկարարներ, որ հարկ եղած դեպքում կանգնելու են ձեր և ձեր ժողովրդի կողքին:

Չեմ ուզում շատ գրել, բայց չեմ կարող չասել.

Երախտապարտ ենք բոլոր փրկարարներին, երախտապարտ եմ և ես ու պատրաստ. Աստված հեռու տանի, կարիք լինելու դեպքում, կլինեմ ձեր կողքին, կլինեմ առաջիններից մեկը, ով կաջակցի ձեզ, կկանգնի ձեր կողքին: Կներեք, որ նամակս ձեր լեզվով չէ, սակայն կարծում եմ, որ հայերենով ավելի լավ կարտահայտեմ երախտագիտությունս:

Շնորհակալ ու միշտ պատրաստ:                       Մյասնիկ Խաչկալյան